بررسی اثرات کاهش یارانه کالاهای اساسی بر شاخص هزینه زندگی گروه های شغلی ( با استفاده از ماتریس حسابداری اجتماعی )

چکیده: اصلاح نظام پرداخت یارانه ها در کشور، با توجه به آثار سوء یارانه ها بر اقتصاد و تحمیل هزینه های سنگین بر بودجه دولت در دستور کار دولت قرار گرفته است. اما اجرای سیاست کاهش یا حذف یارانه ها دارای آثار تورمی بر قیمت ها و هزینه زندگی خانوارها می باشد. در این راستا مطالعه حاضر با استفاده از روش ماتریس حسابداری اجتماعی به بررسی اثرات کاهش یارانه کالاهای اساسی بر شاخص هزینه زندگی خانوارها می پردازد. با توجه به اینکه دهک های درآمدی در زمینه شناسایی گروه های هدف چندان سودمند نمی باشد، طبقه بندی خانوارها در ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1380 برمبنای گروه های شغلی انجام گرفته است. نتایج حاصل از حذف یارانه کالاهای اساسی نشان می دهد در میان خانوارهای شهری و روستایی، کمترین افزایش شاخص هزینه زندگی (کمترین کاهش رفاه) با میانگین 2.9 و 3.4 درصد افزایش به ترتیب به گروه های شغلی 1 و 2، یعنی قانونگذاران، مقامان عالیرتبه و مدیران و متخصصان علمی و فنی و بیشترین افزایش شاخص هزینه زندگی (بیشترین کاهش رفاه) با میانگین 6.6 و 5.6 و 5.18 درصد افزایش به ترتیب به گروه های شغلی 9، 10و 6 یعنی کارگران ساده، گروه غیرشاغل و کارکنان ماهر کشاورزی، جنگلداری و ماهیگیری مربوط می شود. آثار توزیعی حذف یارانه در بین مناطق (شهری و روستایی) نشان می دهد، میانگین افزایش شاخص هزینه زندگی گروه های شغلی در هریک از سناریوها برای خانوارهای روستایی بیش از خانوارهای شهری می باشد. در زمینه شناسایی گروه های هدف بیان می شود که اگر اطلاعات لازم در زمینه بودجه خانوار تکمیل شود و بتوان از کدهای سه رقمی مشاغل که طبقه بندی یک دست تری از مشاغل ارائه می دهند در طبقه بندی خانوارها استفاده نمود، آنگاه طبقه بندی خانوارها بر مبنای گروه های شغلی می تواند به طور عملیاتی در زمینه شناسایی گروه های هدف سودمند باشد.